ΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
- Admin
- Dec 11, 2017
- 1 min read

Με την άλωση της Πόλης το 1453
και της Τραπεζούντας οχτώ χρόνια αργότερα, το 1461,
πολλοί Έλληνες των πλουσίων
παραλιακών πόλεων και των χωριών,
γιά να σωθούν από την τουρκική αγριότητα προτιμούν
να καταφύγουν σε χώρες όπως είναι η Ρωσία
και οι Παραδουνάβιες ηγεμονίες,
χτίζοντας καινούργιες ελληνικές πόλεις,
καινούργια πολιτισμικά κέντρα,
τα οποία αργότερα δέχονται στοργικά κάθε καταδιωγμένο Έλληνα.
Πολλοί από εκείνους που παραμένουν στα μέρη τους,
αναγκάζονται υπό το κράτος της βίας και των πιέσεων
που δέχονται από τους Τούρκους να αλλαξοπιστήσουν,
γιά να σώσουν
- τη ζωή τους,
- την τιμή τους,
- την οικογένεια τους,
- τις περιουσίες τους
- και κυρίως να απαλλαγούν
από την απάνθρωπη συμπεριφορά των Τούρκων.
(Φωτιάδης Ε. Κωνσταντίνος,
Ο Ελληνισμός του Ευξείνου Πόντου, σελ 14, 16.)
Οι βιαιοπραγίες εις βάρος των Ελλήνων
και η πολύ σκληρή συμπεριφορά των κατακτητών,
αποτυπώνονται στα λόγια
του Τραπεζούντιου ιστορικού Περικλή Τριανταφυλλίδη,
ο οποίος αναφέρει ότι,
"ο Έλληνας θεωρούνταν κι από το σκύλο ευτελέστερος,
γιατί στους σκύλους έδειχναν συμπάθεια, σπανιότατα όμως έδειχνε Τούρκος οίκτο σε χριστιανό ...
το τουρκοπαιδεύω κατάντησε να έχει τη σημασία του βασανίζω και τιμωρώ σκληρότατα".
Η ζωή του Έλληνα χριστιανού ήταν πραγματικά οικτρή.
Η ενδυμασία του ήταν συγκεκριμένη,
δεν μπορούσε να φορέση άλλο χρώμα, παρά μόνο το μαύρο
και άλλο ύφασμα από το χονδρό βαμβακερό.
Το σπίτι του έπρεπε να είναι μονώροφο,
χωρίς εξωτερική επίχρωση, γιατί θεωρούνταν πολυτέλεια.
Αλίμονο σε αυτούς που παράβαιναν την εντολή
και έδειχναν κάποιο είδος πολυτέλειας.
Ο χριστιανός βρισκόταν σε τόσο ταπεινωτική θέση,
που όφειλε σε κάθε στιγμή, να δείχνει υποταγή στον κατακτητή.
¨Οταν κάποιος τούρκος διάβαινε το δρόμο,
ο χριστιανός έπρεπε να σταθεί στη μέση της οδού,
και με χίλιες υποκλίσεις και άλλες εξευτελιστικές κινήσεις,
να δείξει την ταπεινότητα του.
(Τριανταφυλλίδου Περικλέους, Οι φυγάδες, 105)
Πηγή: Οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου,
μεταπτυχιακή εργασία της Κυριακής Χρυσουλίδου,
στη Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ.,
Θεσσαλονίκη 2008, σελ 11-12
Comentarios