Καταδίκη της Μασωνίας από την Ελληνική Δικαιοσύνη

Επειδή ζούμε σε μέρες άγριας λογοκρισίας από την Παγκόσμια Δικτατορία της Νέας Τάξης, άν το παραπάνω βίντεο "χαθεί", μπορείτε να το βρείτε και εδώ:

Condemnation of Freemasonry by the Greek Justice https://rutube.ru/video/d17f402280b1f82ae264f470e848a7fe/

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η Μασωνία το 1969, κηρύχθηκε ως θρησκεία, και μάλιστα "μή γνωστή",

και από την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Η αφορμή δόθηκε από την υποβολή αιτήσεως στο Πρωτοδικείον Αθηνών

γιά την αναγνώριση ενός Τεκτονικού Σωματείου

με την επωνυμίαν "Ελληνικό Τεκτονικό Τάγμα Δήλιος Απόλλων".

Παρακάτω παρατίθενται τα Πρακτικά και η Απόφαση του Δικαστηρίου

ΑΡΙΘΜΟΣ 2069/1969

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ 4ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1969

Σύνθεση Δικαστηρίου:

Π. Θεοδωρόπουλος, Πρόεδρος,

Ν. Καβαλλιέρος, Πρωτοδίκης,

Απ. Βλάχος, Εμμ. Δικ. Πάρεδρος (κωλυομένων των υπολοίπων Δικαστών).

εισηγητής. Μ. Νικολιδάκ, Γραμματέας.

Αντικείμενο υποθέσεως: Αναγνώριση Σωματείου

Το Σωματείο, που ιδρύθηκε στην Αθήνα

με την επωνυμίαν "Ελληνικό Τεκτονικό Τάγμα Δήλιος Απόλλων",

νόμιμα εκπροσωπούμενο από το Διοικητικό συμβούλιο

που εξέλεξαν οι ιδρυτές, που αποτελείται από τους

1) Θεόδωρο Μητρόπουλο,

2) Δημήτριο Τσίχλη,

3) Εμμανουήλ Κορκιδάκη,

4) Εμμανουήλ Στυλιανάκη και

5) Γεώργιο Καρδάμη,

όλοι κάτοικοι Αθηνών, εκτός του Εμμ. Κορκιδάκη, κατοίκου Πειραιώς,

παρέστη με τον πληρεξούσιο του δικηγόρο Εμμαν. Στυλιανάκη.

Η συνεδρίαση έγινε δημόσια στο ακροατήριο του.

Κατ' αυτήν, αφού εκφωνήθηκε το όνομα του αιτούντος,

παραστάθηκε αυτό όπως σημειώνεται παραπάνω.

Προκειμένης συζητήσεως γιά την από 26-10-1969 αίτηση του παραπάνω αιτούντος,

ο πληρεξούσιος δικηγόρος του την ανέπτυξε προφορικά,

αφού δε αναφέρθηκε και στις έγγραφες προτάσεις του που είχε καταθέσει,

ζήτησε την αποδοχή της.

Το Δικαστήριον επιφυλάχθηκε να αποφασίση.

Ο Πρόεδρος Η Γραμματεύς

ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ 6-12-1969

Το δικαστήριον, αφού συγκροτήθηκε όπως αναφέρεται παραπάνω

και αφού συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του,

δημοσίευσε, καθώς ήταν απών ο αιτών και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του

την παρακάτω απόφαση του, υπ' αριθ. 2060/1969.

Επειδή έρχεται προς κρίση αίτησις

που επιδιώκει, σύμφωνα με τα 79 επ. του Αστικού Κώδικα,

την εγγραφή του αιτούντος υπό ίδρυση σωματείου

με την επωνυμία "Ελληνικό Τεκτονικό Τάγμα Δήλιος Απόλλων"

στο βιβλίο σωματείων που τηρείται από το Δικαστήριο.

Η αίτηση,

αφού τηρήθηκε η νόμιμη προδικασία του άρθρου 794 παράγραφος 2

του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας,

που τυπικά γίνεται δεκτή και παρίσταται

και εισάγεται αρμοδίως στην προκείμενη διαδικασία

της εκούσιας δικαιοδοσίας ενώπιον του Πολυμελούς τούτου Δικαστηρίου

(άρθρα 785 παραγραφος 1 εδάφιο α' επομ. και 833 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας)

και αφού ερευνήθηκε, αποβαίνει διά το κατά πόσο είναι βάσιμη νομικά και στην ουσία της.

Επειδή με την διάταξη του άρθρου 19 παράγραφος 1

του Συντάγματος του 1968 που ισχύει

παρέχεται το δικαίωμα στους Έλληνες, να συνεταιρίζωνται,

με την έννοια της ιδρύσεως από αυτούς σωματείων, συλλόγων, ενώσεων κλπ.,

τηρώντας όμως τους νόμους του Κράτους,

και το Σύνταγμα, που έχει επαυξημένη τυπική δύναμη νόμου.

Με το άρθρο 16 παράγραφος 1, 2 και 4 του παραπάνω Συντάγματος

καθιερώνεται το απαραβίαστο της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως

και η ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων

από καθένα που πρευσβεύει γνωστή θρησκεία,

δηλαδή θρησκεία φανερή, που δεν έχει κρυφά δόγματα και λατρεία

(βλέπε Γνωμάτευση Εισηγητή Αρείου Πάγου 14/15,

Νοβ. 7, 1277, Σαριπόλου, γ' 346, Σγουρίτσα, β, 152

στο βιβλίο του Βαβαρέτου "Το Σύνταγμα της Ελλάδος 1968" Αθήνα, σελίδα 28).

Όλα δε αυτά, υπό τον συνταγματικό περιορισμό του άρθρου 16 παράγραφος 4

της μη προσβολής, κατά την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων,

της δημοσίας τάξεως ή των χρηστών ηθών ή των εθνικών συμβόλων.

Τέλος το Δικαστήριον,

αφού καλείται να εγκρίνη το καταστατικό ενός σωματείου,

οφείλει σύμφωνα με το άρθρον 81 παράγραφος 1 του Αστικού Κώδικα

να μην αποδεχθεί την αίτηση γιά εγγραφή

των ιδρυτών ή της διοικήσεως του σωματείου

στο δημόσιο βιβλίο που τηρείται γιά αυτό το σκοπό,

εάν ο σκοπός ή η λειτουργία του σωματείου

είναι αντίθετος σε απαγορευτικό νόμο,

ή στα χρηστά ήθη

ή στην δημοσίαν τάξη"

(Τούση, Γενικές Αρχές, παράγραφος 536 παράγραφος 365 σημείωση 2)

Επειδή υπό ίδρυση σωματείο που υποβάλλει την αίτηση

με την επωνυμία "Ελληνικό Τεκτονικό Τάγμα Δήλιος Απόλλων"

στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του

κάνει μεν λόγο γιά το

ότι την «θεμελιώδη βάση του μέλλουν να αποτελέσουν

οι Γενικές Αρχές του αρχαίου και αποδεδειγμένου Σκωτικού Δόγματος,

όπως αυτές καθιερώθηκαν από την Τεκτονική Παράδοση,

που περιλαμβάνεται στους αρχαίους θεμελιώδεις κανόνες (Land Marks)

με τα Μεγάλα Συντάγματα του 1762 και 1768

και με τα τυπικά των διαφόρων βαθμών του,

όμως δεν περιλαμβάνεται στο καταστατικό του

ποιό είναι το περιεχόμενο των παραπάνω Γενικών Αρχών,

της Τεκτονικής Παραδόσεως, των αρχαίων θεμελιωδών κανόνων (Land Marks)

των Μεγάλων Συνταγμάτων του 1762 και 1768,

ώστε το Δικαστήριον να μπορέσει να διαμορφώσει πλήρη γνώση

γιά το εάν το περιεχόμενο τους, που πρόκειται να αποτελέσει την θεμελιώδη βάση,

του υπό ίδρυση σωματείου (άρθρο 1 του καταστατικού του αιτούντος)

είναι σύμφωνο με τον νόμο ή όχι

(βλέπε άρθρο 19 παράγραφος 1 του Συντάγματος

και άρθρο 81 του Αστικού Κώδικα).

Εν όψει ότι

1) τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 2 του καταστατικού του αιτούντος

ότι αποτελούν τον σκοπό του υπό ίδρυση σωματείου,

δεν κάνουν καθόλου γνωστό στο Δικαστήριο,

το περιεχόμενο των παραπάνω αναφερομένων στο άρθρο 1

Αρχών, Τεκτονικής Παραδόσεως κλπ.,

που μέλλουν να αποτελέσουν, όπως λέγεται,

την θεμελιώδη βάση του υπό Ίδρυσιν σωματείου και

2) ότι ενώ στο άρθρο 3 του καταστατικού του αιτούντος

αναφέρεται ότι

«κάθε μέλος, ως ελευθεροτέκτων, έχει υποχρέωση

- να τηρή πιστά τους όρκους του, που έδωσε

- να διαφυλάσσει τα τεκτονικά μυστικά, που του εμπιστεύθηκαν

- να τηρή εχεμύθεια ...,

- να υπερασπίζεται με όλες του τις δυνάμεις

την τιμήν και τα συμφέροντα της αδελφότητος στην οποία ανήκει ...",

δεν καθορίζεται όμως στο καταστατικό γενικά,

ποιό είναι το περιεχόμενο των Θεμελιωδών Αρχών, Κανονισμών,

Συνταγμάτων, Τυπικών, Τεκτονικής παραδόσεως,

με βάση τα οποία θα προσδιορίζεται

το συμφέρον και η τιμή της αδελφότητος (της μασωνικής προφανώς),

την οποία πρέπει να υπερασπίζεται το μέλος, με όλες του τις δυνάμεις

Επειδή ο όρος που περιλαμβάνεται στο καταστατικό

"γιά να υπερασπίζεται με όλες του τις δυνάμεις"

μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει,

εφ’ όσον αναγνωρισθεί από το δικαστήριο το σωματείο του αιτούντος,

σε παράνομη δραστηριότητα του ιδίου ή των μελών του,

η οποία δεν αναγνωρίζει κανένα όριο ("με όλες του τις δυνάμεις")

και η οποία προσδιορίζεται από άγνώστα στο Δικαστήριο στοιχεία

και αποτελεί ανειλημμένη υποχρέωση των μελών,

και γιά αυτό το σωματείο είναι αντίθετο στον νόμο.

Επειδή αλλιώς και ανεξάρτητα από τα παραπάνω

από το σύνολο του περιεχομένου του καταστατικού

του αιτούντος υπό ίδρυση σωματείου αποδεικνύεται σαφώς,

κατά την κρίση του δικαστηρίου,

το οποίο σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων

789, 805, παράγραφος 3 και 352 παράγραφος 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας

λαμβάνει υπ’ όψιν αυτεπάγγελτα τις γνώσεις,

τις οποίες αντλεί από τα πορίσματα της κοινής πείρας και αντιλήψεως

(απόφαση Αρείου Πάγου 647/1967)

ότι το σωματείο τούτο επιδιώκει την διάδοση των αρχών

του Τεκτονισμού ή Μασωνίας ή Ελευθεροτεκτονισμού,

ο οποίος δεν είναι φιλοσοφικό σύστημα, αλλά αποτελεί θρησκεία,

με την έννοια της οποίας νοείται το σύνολο των δοξασιών,

των σχετικών με την πίστη σε ένα ή πολλούς θεούς,

μαζί με τους εξωτερικούς τύπους και τελετές κλπ,

με τους οποίους εκδηλώνεται η πίστη και η λατρεία προς το θείον.

Ότι ο Τεκτονισμός αποτελεί θρησκεία,

έγινε δεκτό, τόσο από την Εκκλησία της Ελλάδος,

εμμέσως δε, πλην σαφώς, και από την Πολιτεία.

Έτσι, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος

κατά την συνεδρίαση της στις 12 Οκτωβρίου 1933

υπό την προεδρίαν του τότε Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Παπαδόπουλου

απεφάνθη παμψηφεί

ότι "...η Μασωνία αποδεδειγμένα είναι θρησκεία

εντελώς διαφορετική, χωρισμένη και ξένη από την Χριστιανική θρησκεία,

όπως άλλωστε αυτό φαίνεται, χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτηση

και από το ότι έχει τους δικούς της ναούς, με βωμούς,

τους οποίους οι πρόκριτοι των Τεκτόνων χαρακτηρίζουν ως εργαστήρια,

τα οποία δεν μπορεί να υστερήσουν σε ιστορία και αγιότητα της Εκκλησίας

(Γ. Σώκου, Πυθαγόρας Ζ' σελ. 19, 20)

και ως ναούς της αρετής και της σοφίας,

μέσα στους οποίους λατρεύεται το υπέρτατον Όν

(ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος Μ.Α.Τ.Σ.)

και διδάσκεται η αλήθεια"

(τεκτονικό εγκόλπιο σελ. 27).

Επιπλέον η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δέχεται

ότι ο Τεκτονισμός

"έχει τις δικές του θρησκευτικές τελετές, που είναι

- η τελετή υιοθεσίας λυκόπουλου ή το τεκτονικό βάπτισμα,

- η τελετή της συζυγικής αναγνωρίσεως ή ο τεκτονικός γάμος,

- το τεκτονικόν μνημόσυνον,

- τα εγκαίνια του τεκτονικού ναού κλπ.,

ότι έχει επίσης

- δικές της μυήσεις,

- δικά της τελετουργικά τυπικά,

- δική της ιεραρχικήν τάξη

και θα μπορούσε να βγεί το ίδιο συμπέρασμα

- και από τις τεκτονικές αγάπες,

- και από τον εορτασμό των δύο ηλιοστασίων, του χειμερινού και του θερινού

με θρησκευτικά συμποσία και κοινές ευωχίες,

ότι (η Μασωνία) είναι θρησκευμα ..."

(Π. Τρεμπέλα, Μασωνισμός, έκδοσις 2α 1958 σελ. 214 επ.).

Εξ άλλου, έγινε αποδεκτό

ότι ο θρησκευτικός χαρακτήρας του τεκτονισμού

εμφανίζεται εξαιρετικά καθαρά,

καθώς μέσα στις στοές, τα εργαστήρια και τους ναούς του

λαμβάνει χώρα λατρεία,

δηλαδή ευσέβεια προς τον Θεό, που εκδηλώνεται με λόγους και πράξεις

η οποία (λατρεία) αποτελεί το χαρακτηριστικό κάθε θρησκείας,

ακόμα δε υφίσταται στον Τεκτονισμό το λατρευόμενο Ανώτατο Όν (Θεός)

ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος, όπως αποκαλείται από τους Τέκτονες

βλέπε σελ 11 της Μασωνικής Βίβλου

και τα Μασωνικά Τυπικά σελ 72

στο βιβλίο του Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου,

«Η Μασωνία υπό το φως της αληθείας»,

Αθήναι 1968 έκδοση 3η, σελ 13 και 83.

Αλλά είναι γενικά γνωστό και σε παγκόσμια κλίμακα,

ότι ο Τεκτονισμός αποτελεί θρησκεία,

εις τρόπον ώστε, λόγω αυτής του της ιδιότητας,

όλες οι Χριστιανικές ομολογίες

(Δυτική Εκκλησία, Λουθηρανικές, Μεθοδιστές και Πρεσβυτεριανές Κοινότητες),

όπως και οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες,

να κηρύξουν ότι το θρήσκευμα αυτό, δεν είναι συμβιβαζόμενο με αυτές.

(Π. Τρεμπέλα, Μασωνισμός, σελίδα 158,159

βλέπε και την Απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1933)

Τέλος, και η πολιτεία, όπως ελέχθη, εμμέσως πλην σαφώς,

δέχθηκε την θρησκευτική ιδιότητα του Τεκτονισμού.

Έτσι, στο διδακτικό βιβλίο της 6ης Τάξης του Δημοτικού Σχολείου

του μαθήματος της Κατηχήσεως-Λειτουργικής

των Λεωνίδα Χριστοφιλόπουλου – Χρήστου Καρυτινού Μήτση, του έτους 1969

στη σελίδα 85, με τίτλο «Τεκτονισμός»,

αναγράφεται ρητώς ότι «ο Μασσωνισμός (Τεκτονισμός) είναι θρησκεία».

Ο τεκτονισμός όμως, δεν είναι θρησκεία γνωστή, με την ρηθείσα έννοια,

αλλά είναι θρησκεία μη φανερή, που έχει κρυφά δόγματα και λατρεία

και που αποτελεί μυστική οργάνωση, άγνωστη κατά το περιεχόμενο,

όχι μόνο στους πολλούς, αλλά και σε αυτούς ακόμα τους τέκτονες,

λόγω των τελευταίων μυήσεων από βαθμό σε βαθμό,

κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να ξέρει

αυτός που ανήκει σε κατώτερο βαθμό,

εκείνα τα μυστικά, τα οποία γνωρίζει αυτός που ανήκει στον ανώτερο

από τους τριάντα τρείς (33) συνολικά βαθμούς της Μασωνικής ιεραρχίας.

Γιά τον χαρακτήρα του Μασσωνισμού, ως θρησκείας μη γνωστής,

απεφάνθη η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως αναφέρθηκε παραπάνω,

η οποία χαρακτήρισε τον Μασσωνισμό, ότι αποτελεί μυσταγωγικό σύστημα,

γιά τους λόγους που σημειώνονται στην απόφαση της.

Το δε βιβλίο της 6ης Δημοτικού, που υπενθυμίσαμε,

χαρακτηρίζει τον τεκτονισμό, ως «μυστική οργάνωση προσώπων», στη σελίδα 84.

Εξ άλλου, το βιβλίο «Μασωνισμός», του Π. Τρεμπέλα, στις σελίδες 46-47,

εκθέτει τον μυστικό χαρακτήρα της μασωνικής θρησκείας.

Ότι ο Τεκτονισμός είναι θρησκεία, μη γνωστή, αποδεικνύεται:

- από τα άρθρα 4, 14, 15 και 16,

του Συντάγματος της Γαληνοτάτης Μεγάλης Ανατολής,

- από το άρθρο 37 του Τυπικού της γιά τον Α’ Συμβολικό βαθμό

- από το άρθρο 65 του Γενικού Κανονισμού, της Γαληνοτάτης Μεγάλης Ανατολής

(που όλα είναι επίσημα αυθεντικά κείμενα του Τεκτονισμού,

βλέπε στο βιβλίο του Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου,

«Η Μασωνία υπό το φως της αληθείας», Αθήνα 1968, έκδοση 3η).

Επειδή επομένως,

εφ' όσον αποδείχθηκε κατά την κρίση του Δικαστηρίου,

ότι το υπο ίδρυση σωματείο,

με την επωνυμία «Ελληνικό Τεκτονικό Τάγμα Δήλιος Απόλλων»,

επιδιώκει την διάδοση του Τεκτονισμού, μεταξύ των μελών του και γενικά,

ο οποίος αποτελεί θρησκεία μη γνωστή,

και λόγω αυτού, μη προστατευόμενης

από την διάταξη 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος του 1968,

η αίτηση των ιδρυτών του, γιά εγγραφή του στο αντίστοιχο δημόσιο βιβλίο,

που κρίνεται σήμερα, είναι απορριπτέα,

εφ’ όσον ο σκοπός και η λειτουργία του

είναι αντίθετη στην αναφερθείσα διάταξη του Συντάγματος,

ανεξάρτητα του ότι η λατρεία,

που ασκείται από μέρους των οπαδών του τεκτονισμού,

την ανάπτυξη και διάδοση του οποίου, όπως αναφέρθηκε,

αποδεικνύεται σαφώς, από το σύνολο του περιεχομένου,

του καταστατικού του αιτούντος,

ότι επιδιώκει το αιτούν σωματείο,

εν όψει της μυστικής του οργάνωσης γενικά,

είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη,

δηλαδή στο σύνολο των κανόνων,

τους οποίους υπαγορεύει η ηθική,

αυτή που ρυθμίζει την σύγχρονη κοινωνική διαβίωση,

ακόμα δε είναι αντίθετη και στην δημόσια τάξη,

και γιά τους πρόσθετους αυτούς λόγους,

η αίτηση είναι απορριπτέα.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την αίτηση.

Εγκρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα την 6η Δεκεμβρίου 1969

Ο Πρόεδρος Η Γραμματεύς

Η γλώσσα είναι το εργαλείο της σκέψης.

Τα αρχαία ελληνικά, είναι σκάλες ανώτερα από άλλες γλώσσες,

λόγω του πλήθους και της σαφήνειας των εννοιών τους.

Επειδή όμως, λόγω εσκεμένης αναπηρίας της γλωσσικής παιδείας στη χώρα μας,

τα αρχαία, όπως και η καθαρεύουσα, δεν γίνονται κατανοητά από το ευρύ κοινό,

το κείμενο μεταφέρθηκε ελεύθερα, αλλά με σεβασμό στο νόημα, στην καθομιλουμένη,

από τον Μηνά Γ. Μαλακό, γιά την Αλληλοβοήθεια Ελλήνων.

Πηγή: Η Μασωνία υπό το φως της Αληθείας, Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου,

Εκδόσεις Ι.Μ. Κεχαριτωμένης, 8η έκδοση, Αθήνα 2001, σελίδες 159-162