Ο Μέγας Αλέξανδρος στους Δελφούς

Ο Μέγας Αλέξανδρος στους Δελφούς – Νοέμβριος 335 π.Χ.

Μόνο αγράμματοι και πλαστογράφοι,

όπως ο Κοτζιάς και ο αμερικανός πρέσβης Geoffrey Pyatt,

που εκτελούν τις εντολές του George Soros,

μπορεί να υποστηρίξουν πως τα Σκόπια,

μπορούν να πάρουν το ΕΛΛΗΝΙΚΩΤΑΤΟ όνομα Μακεδονία

με στόχο την πραγμάτωση του σιωνιστικού σχεδίου,

γιά τη δημιουργία ενός σιωνιστικού κράτους,

από τα Σκόπια έως την Χαλκιδική,

με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη,

που μεταξύ τους αποκαλούν Νέα Ιερουσαλήμ.

Η Ελληνικώτατη πόλη της Θεσσαλονίκης,

που χτίστηκε το 315 π.Χ. από τον Κάσσανδρο,

τον στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου,

και πήρε το όνομα της συζύγου του, της Θεσσαλονίκης,

που ήταν ετεροθαλής αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου,

κόρη του Φιλίππου, και ονομάστηκε έτσι,

γιατί την μέρα της γέννησης της, ο στρατός του Φιλίππου

πέτυχε μεγάλη νίκη κατά των Θεσσαλών.

Το 1430, η Θεσσαλονίκη κατακτήθηκε από τους οθωμανούς,

με σουλτάνο τον Μουράτ Β’ (1404 – 1451),

τον πατέρα του Μωάμεθ του Πορθητή,

που το 1453 κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη.

Τότε σύμφωνα με τις περιγραφές των ιστορικών,

σφάχτηκε το ένα τρίτο περίπου, του ελληνικού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης.

Το 1492, ο νικηφόρος στρατός του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας,

ανάγκασε τους τελευταίους μουσουλμάνους της Ιβηρικής χερσονήσσου,

που ήταν υπό πολιορκία στην Γρανάδα, να συνθηκολογήσουν.

Εξ’ αιτίας του γεγονότος,

ότι οι εβραίοι πολεμούσαν στο πλευρό των μουσουλμάνων,

εναντίον των χριστιανών, η Ισαβέλλα τους είπε

ότι εάν θέλουν να παραμείνουν στην Ισπανία,

θα πρέπει να βαφτιστούν χριστιανοί.

Αλλιώς η διαταγή της ήταν, να απελαθούν.

Σύμφωνα με το διάταγμα απέλασης που εκδόθηκε,

δόθηκε χρόνος τριών μηνών στους εβραίους, που δεν ήθελαν να βαφτιστούν,

γιά να πουλήσουν τις περιουσίες τους, και μετά να φύγουν.

Στην κρίσιμη αυτή φάση, ο Chemor,

ο αρχιραββίνος της Ισπανίας, ζήτησε οδηγίες από το Σανχεντρίν,

το παγκόσμιο συμβούλιο των πρεσβυτέρων της Σιών,

που τότε, είχε την έδρα του στην Κωνσταντινούπολη.

Ο ηγέτης του Σανχεντρίν, ο Julio-Inigrez de Medrano,

του έστειλε τότε την παρακάτω αποκαλυπτική επιστολή:

Η επιστολή του Julio-Inigrez de Medrano

στον Chemor, αρχι-ραβίνο της Ισπανίας το 1492

"Το 1492, ο Chemor, ο Επικεφαλής Ραβίνος της Ισπανίας

έλαβε την ακόλουθη απάντηση

από το Μεγάλο Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων της Σιών" (Το Σανχεντρίν)

στην αίτημα του για συμβουλές, σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης

της απειλούμενης απέλασης των εβραίων, σύμφωνα με το ισπανικό δίκαιο.

Αυτή η απάντηση, απεικονίζει ζωηρά, το πώς η ίδια αρχαία ατζέντα

εξακολουθούσε να ετηρείτο, από τους "περιούσιους" εκείνη την εποχή:

« Αγαπημένοι αδελφοί στο όνομα του Μωυσή (ένα ακόμα ψέμα),

έχουμε λάβει την επιστολή σας, στην οποία μας λέτε

γιά τις ανησυχίες και τις κακοτυχίες που περνάτε.

Μας διαπερνάει ένας τόσο μεγάλος πόνος, που τις ακούσαμε,

όσο και ο δικός σας.

Οι συμβουλές των Μεγάλων Σατραπών και των Ραββίνων είναι οι εξής:

1. Γιά όσα λέτε,

ότι ο βασιλιάς της Ισπανίας, σας υποχρεώνει να γίνετε Χριστιανοί:

κάντε το, αφού δεν μπορείτε να κάνετε διαφορετικά.

2. Γιά όσα λέτε,

για την εντολή να σας κατασχέσει την περιουσία σας:

κάνετε τους γιούς σας εμπόρους,

ώστε να αρπάξουν, σιγά-σιγά, από τους χριστιανούς τη δική τους.

3. Γιά όσα λέτε,

για απόπειρες κατά της ζωής σας:

κάνετε τους υιούς σας γιατρούς και φαρμακοποιούς

ώστε να αφαιρέσουν τη ζωή των Χριστιανών.

4. Γιά όσα λέτε,

πως καταστρέφουν τις συναγωγές σας:

Κάνετε τους υιούς σας θεολόγους και κληρικούς

για να καταστρέψουν τις εκκλησίες τους.

5. Όσον αφορά τις άλλες ανησυχίες γιά τις οποίες διαμαρτύρεσται:

να μεριμνήσετε ώστε οι γιοι σου να γίνουν ρήτορες και δικηγόροι,

και να φροντίσετε πάντοτε να αναμειγνύονται στις υποθέσεις του κράτους,

ώστε θέτοντας τους χριστιανούς κάτω από το ζυγό σας,

να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στον κόσμο και να πάρετε εκδίκηση.

6. Μην ξεφύγετε από αυτή την εντολή που σας δίνουμε,

γιατί θα βρείτε από την εμπειρία

ότι, εξευτελισμένοι όπως είσασται,

θα φτάσετε στην πραγματικότητα της εξουσίας.

(Υπογραφή)

ο πρίγκιπας των Εβραίων της Κωνσταντινούπολης '

Julio-Inigrez de Medrano

- «La Silva Curiosa» 1608

Πηγή: Letter of Julio-Inigrez de Medrano

to Chemor, Chief Rabbi of Spain on 1492

http://jahtruth.net/plan.htm

Μετάφραση στα ελληνικά:

Μηνάς Γ. Μαλακός, γιά την Αλληλοβοήθεια Ελλήνων

Μετά, ο Julio-Inigrez de Medrano απευθύνθηκε

στον σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄(1447–1512),

και του είπε ότι αφού είχε τους έλληνες

που τον έβλεπαν σαν κατακτητή και εχθρό τους,

και έψαχναν την ευκαιρία να ξεσηκωθούν εναντίον του,

καλό θα ήταν να φέρει στην οθωμανική αυτοκρατορία τους

δικούς, τους εβραίους που έδιωχνε η Ισαβέλλα από την Ισπανία,

που θα του χρωστούσαν χάρη, και θα ήταν οι καλύτεροι υπάκοοι του.

Πράγματι, ο Τούρκος Σουλτάνος πείστηκε,

και έστειλε τον τούρκικο στόλο στην Ισπανία,

γιά να μεταφέρει τους εβραίους που εξορίστηκαν

στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Έτσι έφτασαν, και εγκαταστάθηκαν κυρίως

στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Θεσσαλονίκη και το Σεράγεβο.

Ειδικά στην Θεσσαλονίκη, τους δόθηκαν από τους τούρκους

τα σπίτια των σφαγμένων ελλήνων, και έτσι σιγά σιγά,

κατάντησε η Θεσσαλονίκη, με τον εβραικό εποικισμό από τους οθωμανούς

οι πλειοψηφία των κατοίκων της να είναι εβραίοι.

Αυτό ανατράπηκε, στις 26 Οκτωβρίου 1912,

όταν ο νικηφόρος Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε την πόλη,

από τον ζυγό 482 ετών υποδούλωσης στους τούρκους.

Μετά δε, την Μικρασιατική καταστροφή τον Αύγουστο του 1922,

όπου 1,5 εκατομύριο ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας

ξεριζώθηκαν από τις προγονικές τους εστίες,

ύστερα από πάνω από 3000 χρόνια παρουσίας και πολιτισμού εκεί,

με την ανταλλαγή των πληθυσμών,

έφυγαν οι μουσουλμάνοι και ήρθαν έλληνες χριστιανοί

στερώντας έτσι τους εβραίους, από τους άνομους προστάτες τους.

Τέλος, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου,

ο γερμανός διοικητής της πόλης, ο Μέρτεν,

σε συνεργασία με τον Αρχι-Ραββίνο της Θεσσαλονίκης, τον Κόρετζ

συγκέντρωσε στην πλατεία Ελευθερίας, όλους τους εβραίους της πόλης,

και εφαρμόζοντας την περίφημη «Χαβάρα»,

την συμφωνία γιά την μεταφορά σιωνιστών στο Ισραήλ,

που είχε υπογράψει τον Αύγουστο του 1933,

το Ναζιστικό κόμα της Γερμανίας με τους Γερμανούς Σιωνιστές,

αφού ξεχώρισε ποιοί από αυτούς ήθελαν και μπορούσαν

να πιάσουν όπλο και να πολεμήσουν τους Παλαιστίνιους

γιά να δημιουργήσουν το κράτος του Ισραήλ,

τους έστειλαν με τραίνο στην Παλαιστίνη, μέσω Τουρκίας.

Οι υπόλοιποι, οι αντισιωνιστές ως επί το πλείστον

Θρησκευόμενοι εβραίοι, στάλθηκαν στην Τρεμπλίνκα,

και κατέληξαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Έτσι, ένας μεγάλος αριθμός

των μελών της εβραικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης,

κατέληξαν να γίνουν πολίτες του κράτους του Ισραήλ,

που δημιουργήθηκε το 1948,

μιά ιστορία που κρύβουν επιμελώς.

Όμως, η κρυφή και άνομη επιθυμία των σιωνιστών

παρέμεινε γιά τη δημιουργία ενός σιωνιστικού κράτους

από τα Σκόπια έως την Χαλκιδική,

με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη,

και αρχικά μεν εκδηλώθηκε, με την σχετική απόφαση

της ελεγχόμενης από τον σιωνισμό Α’ Κομμουνιστικής Διεθνούς,

αργότερα δε, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989,

μέσω της ελεγχόμενης από τον σιωνισμό ηγεσίας των ΗΠΑ

μέσα από τα δίκτυα των πρακτόρων του George Soros.

Γιά του λόγου το αληθές,

πως μόνο αγράμματοι και πλαστογράφοι,

μπορεί να υποστηρίξουν, πως τα Σκόπια,

μπορούν να πάρουν το ΕΛΛΗΝΙΚΩΤΑΤΟ όνομα Μακεδονία,

παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα,

από το έργο «Βίοι Παράλληλοι» του Πλουτάρχου,

που θα παραμένει στους αιώνες,

να φτύνει τους πλαστογράφους στα μούτρα.

Στο απόσπασμα αυτό, ο Πλούταρχος περιγράφει

την ανακήρυξη του Αλεξάνδρου ως αρχιστρατήγου

της εκστρατείας των Ελλήνων κατά των Περσών,

την συνάντηση του Αλεξάνδρου με τον κυνικό φιλόσοφο Διογένη,

από την Σινώπη του Πόντου, στην Κόρινθο

και τη μετάβαση του Αλεξάνδρου στους Δελφούς.

Η συνάντηση του Αλέξανδρου με τον Διογένη από την Σινώπη

[14] Αφού δε, μαζεύτηκαν οι έλληνες στον Ισθμό,

και ψήφισαν να εκστρατεύσουν κατά των Περσών, μαζί με τον Αλέξανδρο,

αυτός αναγορεύτηκε ηγεμών.

Καθώς δε, πολλοί άνδρες, και πολιτικοί και φιλόσοφοι,

συναντήθηκαν μαζί του και τον συγχαιρόντουσαν,

ήλπιζε ο Αλέξανδρος, ότι το ίδιο θα κάνει και ο Διογένης από την Σινώπη,

που ζούσε κοντά στην Κόρινθο.

καθώς δε εκείνος ελάχιστα γνώριζε γιά τον Αλέξανδρο,

ξεκουραζόταν στο Κράνειο της αρχαίας Κορίνθου,

ο Αλέξανδρος πήγαινε προς αυτόν.

Έτυχε δε, να κάθεται στον ήλιο, και ανακάθισε λίγο,

καθώς ερχόντουσαν τόσοι άνθρωποι, και κοίταξε τον Αλέξανδρο,

ο οποίος αφού τον ασπάσθηκε, τον ρώτησε άν χρειάζεται κάτι,

«κάτι μικρό» του είπε ο Διογένης, «μετακινήσου να μη μου κρύβεις τον ήλιο».

Λέγεται, πως ο Αλέξανδρος, άν και καταφρονημένος,

τόσο θαύμασε την υπεροψία (υπερηφάνεια) και το μέγεθος του Διογένη,

ώστε καθώς έφευγαν, είπε στους γύρω του, που γελούσαν και τον πείραζαν,

«αλλά, λοιπόν, εγώ, άν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν ο Διογένης».

Ο Μέγας Αλέξανδρος στους Δελφούς

Θέλοντας δε, να πάρει χρησμό από τον θεό γιά την εκστρατεία,

ήρθε στους Δελφούς, και κατά τύχη, οι ημέρες εκείνες ήταν αποφράδες,

κατά τις οποίες δεν επιτρεπόταν να δωθεί χρησμός,

αρχικά μεν, έστειλε αγγελιαφόρο να παρακαλέσει την προμάντιδα.

Καθώς δε αυτή αρνήθηκε, και επικαλέστηκε τον νόμο,

αυτός αφού ανέβηκε με τη βία προς τον ναό, την τράβηξε,

αυτή δε, καθώς την τραβούσε, του είπε, «ω παιδί, είσαι ανίκητος»,

τότε ακούγοντας το αυτό ο Αλέξανδρος, είπε πως δεν χρειάζεται άλλη μαντεία,

αλλά είχε τον χρησμό που ήθελε από αυτήν.

Έπειτα δε, εξόρμησε γιά την εκστρατεία.

Αλλά φαίνεται ότι έγιναν κάποια σημάδια από το δαιμόνιο,

και το ξόανο του Ορφέα, στά Λείβηθρα της Πιερίας (κοντά στη Σκοτίνα),

που ήταν φτιαγμένο από κυπαρίσσι,

άφηνε πολύ ιδρώτα εκείνες τις ημέρες, και καθώς όλοι φοβήθηκαν αυτό το σημάδι,

ο Αρίστανδρος από την Τελμησσό της Λυκίας, τους είπε να πάρουν θάρρος,

γιατί ο Αλέξανδρος θα κάνει ένδοξες και περιβόητες πράξεις,

που θα προκαλέσουν πολύ ιδρώτα και κόπο,

στους ποιητές και τους μουσικούς, γιά να τις εξυμνήσουν.

Πηγή: - Πλούταρχος - Βίοι Παράλληλοι – Αλέξανδρος 14

https://el.wikisource.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι/Αλέξανδρος

Μετάφραση: Μηνάς Γ. Μαλακός, γιά την Αλληλοβοήθεια Ελλήνων